Bart Tommelein hield voor dat de terugdraaiende teller zou blijven werken, ook voor diegenen die zouden overschakelen naar de digitale teller. En toch gebeurde het tegenovergestelde. Was Tommelein onvoorzichtig? Heeft hij uitspraken gedaan die consumenten hebben beïnvloed? Draagt hij daarvoor een verantwoordelijkheid?
De rechter vond van wel alvast, maar het simpele feit dat Tommelein niet de bevoegdheid had om over dat onderwerp uitspraken te doen, deed hem de dans ontspringen.
Veel mensen die op basis van zijn uitspraken toch overstag gingen blijven achter met een wrange nasmaak en het gevoel dat politiek eender wat kan ventileren, proefbalonnetjes mag oplaten, en dat de naïeve burger met de gebakken peren blijft zitten. Mag je een politicus wel op zijn woord geloven?
Zeker wanneer de betrokken politicus of politica deel uitmaakt van de regering, moet de burger met vertrouwen kunnen voortgaan op zijn of haar uitspraken. Althans, dat zou men volgens de ethiek mogen verwachten. Maar volstaat enkel de ethiek hier nog? Of moet de aansprakelijkheid van politici wettelijk uitgebreid worden?
Dat iets juridisch complex is, geeft de minister geen vrijgeleide om een bepaald vertrouwen te wekken, dat in werkelijkheid niet bestaat
Rechtbank eerste aanleg in Brussel
Dat is dé vraag die ons vandaag bezig houdt: "moeten politici persoonlijk verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor hun uitspraken?"
Geef je stem een gezicht en doe mee aan deze korte bevraging.
Je kunt geheel anoniem stemmen. Wil je kans maken op een waardebon van 30 EUR van Bol.com? Vul dan je contactgegevens in! Trekking op 31 januari 2024. De winnaar wordt persoonlijk verwittigd!
Lees hieronder de volledige uitspraak van de rechtbank van Eerste Aanleg van Brussel van 30 oktober 2023 en oordeel zelf mee. Je kunt dit document ook downloaden.
